Willem Hoff (1885)

Hij was dus de jongste van het koor. Hij was op 10 februari 1885 geboren in Grouw. Kennelijk werd hij door Pake als de intelligentste van het stel gezien en werd hij naar de H.B.S. gestuurd. Het kan ook nog zijn dat hij absoluut geen technische aanleg had. Overigens was zijn H.B.S.-tijd na twee jaar afgelopen en kwam hij als klerk bij de spoorwegen. Hij heeft nogal wat overplaatsingen gehad en kwam zo terecht in Roosendaal, Twello, Rotterdam en Haarlem.

Hij is getrouwd geweest met Catharina Stek. Een huwelijk dat wel stand heeft gehouden maar bepaald geen feest schijnt te zijn geweest. Het schijnt dat hij in zijn Provençaalse beginperiode nogal eens naar Antwerpen trok en daar een geslachtsziekte heeft opgelopen. Hiervan is hij eigenlijk nooit hersteld. Hij leed ook aan open tuberculose aan één van zijn benen en een dokter vertelde ooit: hoogstwaarschijnlijk het gevolg van een niet genezen geslachtsziekte. In ieder geval bleef het huwelijk kinderloos, hoewel tante Katrien dol was op kinderen en in een bepaalde periode ook Tini, Truus en Tilly heeft verzorgd in.

Van de drie ooms heb ik Willem het beste gekend, maar ook altijd een hekel aan hem gehad. Dat zal zijn voortgekomen uit zijn galachtige humeur, zijn prikkelbaarheid en norsheid. Aangevuld met een op hem afgereageerde weerzin omdat ik steeds gedwongen dankbaar jegens hem moest zijn, omdat hij mijn ouders naar Haarlem haalde en weer een dak boven het hoofd gaf. Later verergerde alles nog meer na zijn weigering een deel van mijn studiekosten te financieren hoewel hij ronduit welgesteld was. Die weigering heeft mijn vader oom Wim eigenlijk nooit vergeven.

Aan de andere kant staat de vraag hoe hij zo was geworden. Zat zijn verbittering zo diep? Geen van de vier zonen van Pake Hoff was wat je noemt familieziek. Maar het was oom Wim die jaarlijks betaalde voor de grafrechten in Huizum. Hij was het die als enige contact had gehouden met Bouke. Ook tegenover onze drie kinderen kon hij soms (maar dan wel zo dat een ander het niet zag) bijna lief zijn. Wanneer zij zich van die momenten niets herinneren komt dat omdat die momenten zeer zeldzaam waren. Als regel zat hij brommerig en humeurig in zijn stoel naar buiten te staren.

Eén gedachte over “Willem Hoff (1885)

  • 9 oktober 2012 om 18:44
    Permalink

    Mij vader herinnerde zich Willem als een brombeer. Ik weet wel dat er een ‘oom Wim’ was die we een hand moesten geven als we op bezoek kwamen.
    Ik lees niets over het overlijden van zijn vrouw, Catharina Stek. Zij is op 31 mei 1945 overleden in Haarlem, net toe de bevrijding was begonnen. Is dat een kruis dat Willem droeg? Acht jaar later is hij zelf overleden. Zij zijn in één graf begraven. In 2012 heb ik dat nog bezocht in Haarlem.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

wp-puzzle.com logo